بررسی و نقد ارتباط مرگ و گناه در آثار آگوستین قدیس

مسئلة مرگ، مسئلة همیشگی بشر بوده است و ادیان و مکاتب فلسفی و کلامی، آن را ازجمله دغدغه‌های وجودی و معرفتی انسان می‌دانند. توجه به موضوع مرگ در آثار آگوستین و ارتباط آن با مقولة گناه کمتر مطرح شده است. بررسی آثار آگوستین نشان می‌دهد که وی با توجه به آیین مسیحیت، به‌ویژه تعالیم پولس، بیش از پیشینیان به ارتباط مرگ و گناه توجه دارد. او مرگ را بر مبنای گناه نخستین و دیگر گناهان توجیه می‌کند و حتی گناه را علت مرگ می‌داند. به باور آگوستین، خداوند انسان را به‌گونه­ای آفریده است که اگر گناه نمی­کرد، از زندگی جاودانه برخوردار می­شد. اقسام مرگ اعم از مرگ جسم، مرگ نفس و مرگ ابدی در اثر نافرمانی به سراغ انسان می­آید. وی تأکید می­کند که اولین زوج بشری بر اثر عصیان و بر مبنای داوری عادلانة خداوند مجازات شدند. همچنین نسل بشر در اولین انسان، حاضر بود؛ بنابراین، مجازاتِ گناه دربردارندة همة انسان‌هاست؛ ازاین­رو، هر انسانی درحالی متولد می‌شود که ذات او آلوده به گناه نخستین است. وی درمورد گناه نخستین و پیامدهای آن به افراط می­گراید و هیچ‌کسی را به‌جز حضرت عیسی و مادرش از گناه مبرّا نمی­داند.